پیام رهبر معظم انقلاب به کنفرانس خلع سلاح سند رسمی سازمان ملل

پیام رهبر معظم انقلاب به کنفرانس خلع سلاح سند رسمی سازمان ملل شد سازمان ملل - پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی به کنفرانس خلع سلاح تهران به عنوان سند رسمی شورای امنیت و سازمان ملل به ثبت رسید.

به گزارش روز پنجشنبه ایرنا،نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در نامه‌ای به رئیس دوره‌ای شورای امنیت سازمان ملل و دبیرکل و رئیس مجمع عمومی ضمن ارائه گزارشی از برگزاری و اهداف کنفرانس خلع سلاح تهران، متن کامل پیام رهبر انقلاب اسلامی را در اختیار آنان و کلیه اعضاء شورای امنیت و نمایندگی‌های دائم سازمان ملل قرار داد و خواستار ثبت آن به عنوان سند رسمی سازمان ملل شد.
متن کامل این پیام بلافاصله به عنوان سند رسمی آن سازمان به ثبت رسید.
محمد خزاعی، نماینده دائم ایران در سازمان ملل در نامه خود به دبیرکل و رئیس شورای امنیت سازمان ملل ضمن بر شمردن اهداف کنفرانس تهران، آن را دلیل محکمی بر مخالفت جمهوری اسلامی ایران با اشاعه تسلیحات کشتار جمعی بویژه سلاح هسته‌ای دانسته و خواستار توجه جدی جامعه بین المللی به خطرات عدم پایبندی به تعهدات معاهده ان پی تی و استفاده از سلاح‌های اتمی گردیده است.
وی همچنین با اشاره به تاکید صریح مقام معظم رهبری بر حرام بودن بکارگیری و ساخت سلاح هسته‌ای در جمهوری اسلامی ایران، پیام ایشان و تاکید مجدد معظم له را در این پیام بر ممنوعیت ساخت و بهره برداری سلاح های هسته‌ای در نظام جمهوری اسلامی ایران ,نشانه بارز عزم کشورمان به استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌ای و همکاری در سطح بین المللی برای خلع سلاح‌های کشتار جمعی و هسته‌ای اعلام نمود.
سفیر ایران در سازمان ملل همچنین در نامه دیگری به دبیرکل سازمان ملل و ریاست مجمع عمومی آن سازمان با ارسال گزارشی از اظهارات ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران و مقامات بلندپایه کشورمان در کنفرانس خلع سلاح هسته‌ای تهران که حاوی مطالب مهمی در ارتباط با سیاست های کشورمان در موضوع عدم اشاعه و بکارگیری هرگونه سلاح هسته‌ای و کشتار جمعی می‌باشد ، خواستار ثبت این موارد و نتایج اعلام شده کنفرانس مذکور توسط وزیر امور خارجه کشورمان به عنوان سند سازمان ملل گردید.
گزارش مذکور نیز برای کلیه نمایندگی‌های دائم در سازمان ملل نیز ارسال شد و روز پنجشنبه بعنوان سند رسمی آن سازمان به ثبت رسید.

 

شما شایسته اینها هستید

شما شایسته اینها هستید...

یک ماشین کار...

یک جای پارک عالی...

یک دفتر کار به سلیقه خودتان...

یک جا برای استراحت...

یک اتاق جلسه خوب...

 

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

رویا کافیه به سر کارتون برگردید...

مناظر زیبا از طبیعت

روز بزرگداشت استادسخن سعدی گرامیباد

استاد سخن

ایسکانیوز: امروز اول اردیبهشت است روزی که به نام شاعر بلندآوازه ایران شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی نامگذاری شده ‌است.

ابومحمد مصلح بن عَبدُالله مشهور به سعدی شیرازی (۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است، مقامش نزد اهل ادب تا بدانجاست که به وی لقب استاد سخن داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات وی است. سعدی در شیراز زاده شد. پدرش در دستگاه دیوانی اتابک سعد بن زنگی، فرمانروای فارس شاغل بود. سعدی هنوز کودک بود که پدرش در گذشت. در دوران کودکی با علاقه زیاد به مکتب می‌رفت و مقدمات علوم را می‌آموخت. هنگام نوجوانی به پژوهش و دین و دانش علاقه فراوانی نشان داد. اوضاع نابسامان ایران در پایان دوران سلطان محمد خوارزمشاه و بخصوص حمله سلطان غیاث‌الدین، برادر جلال الدین خوارزمشاه به شیراز (سال ۶۲۷) سعدی را که هوایی جز کسب دانش در سر نداشت برآن داشت دیار خود را ترک کند. سعدی در حدود ۶۲۰ یا ۶۲۳ قمری از شیراز به مدرسهٔ نظامیهٔ بغداد رفت و در آنجا از آموزه‌های امام محمد غزالی بیشترین تأثیر را پذیرفت (سعدی در گلستان غزالی را «امام مرشد» می‌نامد). غیر از نظامیه، سعدی در مجلس درس استادان دیگری از قبیل شهاب‌الدین عمر سهروردی نیز حضور یافت و در عرفان از او تأثیر گرفت.این شهاب الدین عمر سهروردی را نباید با شیخ اشراق، یحیی سهروردی، اشتباه گرفت.معلم احتمالی دیگر وی در بغداد ابوالفرج بن جوزی (سال درگذشت ۶۳۶) بوده‌است که در هویت اصلی وی بین پژوهندگان (از جمله بین محمد قزوینی و محیط طباطبایی) اختلاف وجود دارد. پس از پایان تحصیل در بغداد، سعدی به سفرهای گوناگونی پرداخت که به بسیاری از این سفرها در آثار خود اشاره کرده‌است. در این که سعدی از چه سرزمین‌هایی دیدن کرده میان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حکایات خود سعدی هم نمی‌توان چندان اعتماد کرد و به نظر می‌رسد که بعضی از این سفرها داستان‌پردازی باشد (موحد ۱۳۷۴، ص ۵۸)، زیرا بسیاری از آنها پایه نمادین و اخلاقی دارند نه واقعی. مسلم است که شاعر به عراق، شام و حجاز سفر کرده است و شاید از هندوستان، ترکستان، آسیای صغیر، غزنین، آذربایجان، فلسطین، چین، یمن و آفریقای شمالی هم دیدار کرده باشد. سعدی در حدود ۶۵۵ قمری به شیراز بازگشت و در خانقاه ابوعبدالله بن خفیف مجاور شد. حاکم فارس در این زمان اتابک ابوبکر بن سعد زنگی(۶۲۳-۶۵۸) بود که برای جلوگیری از هجوم مغولان به فارس به آنان خراج می‌داد و یک سال بعد به فتح بغداد به دست مغولان (در ۴ صفر ۶۵۶) به آنان کمک کرد. در دوران ابوبکربن سعدبن زنگی شیراز پناهگاه دانشمندانی شده بود که از دم تیغ تاتار جان سالم بدر برده بودند. در دوران وی سعدی مقامی ارجمند در دربار به دست آورده بود. در آن زمان ولیعهد مظفرالدین ابوبکر به نام سعد بن ابوبکر که تخلص سعدی هم از نام او است به سعدی ارادت بسیار داشت. سعدی بوستان را که سرودنش در ۶۵۵ به پایان رسید، به نام بوبکر سعد کرد. هنوز یکسال از تدوین بوستان نگذشته بود که در بهار سال ۶۵۶ دومین اثرش گلستان را بنام ولیعهد سعدبن ابوبکر بن زنگی نگاشت و خود در دیباچه گلستان می‌گوید. هنوز از گلستان بستان یقینی موجود بود که کتاب گلستان تمام شد. سعدی در خانقاهی که اکنون آرامگاه اوست و در گذشته محل زندگی او بود، به خاک سپرده شد که در ۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز، در دامنه کوه فهندژ، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا است. این مکان در ابتدا خانقاه شیخ بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذرانده و سپس در همانجا دفن شده‌است. برای اولین بار در قرن هفتم توسط خواجه شمس الدین محمد صاحب‌دیوانی وزیر معروف آباقاخان، مقبره‌ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد. در سال ۹۹۸ به حکم یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس، خانقاه شیخ ویران شد و اثری از آن باقی نماند تا این که در سال ۱۱۸۷ ه.ق. به دستور کریمخان زند، عمارتی ملوکانه از گچ و آجر بر فراز مزار شیخ بنا شد که شامل ۲ طبقه بود. طبقه پایین دارای راهرویی بود که پلکان طبقه دوم از آنجا شروع می‌شد. در دو طرف راهرو دو اطاق کرسی دار ساخته شده بود. در اطاقی که سمت شرق راهرو بود، گور سعدی قرار داشت و معجری چوبی آن را احاطه کره بود. قسمت غربی راهرو نیز موازی قسمت شرقی، شامل دو اطاق می‌شد، که بعدها شوریده (فصیح الملک) شاعر نابینای شیرازی در اطاق غربی این قسمت دفن شد. طبقه بالای ساختمان نیز مانند طبقه زیرین بود، با این تفاوت که بر روی اطاق شرقی که قبر سعدی در آنجا بود، به احترام شیخ اطاقی ساخته نشده بود و سقف آن به اندازه دو طبقه ارتفاع داشت. بنای فعلی آرامگاه سعدی از طرف انجمن آثار ملی در سال ۱۳۳۱ ه-ش با تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی در میان عمارتی هشت ضلعی با سقفی بلند و کاشیکاری ساخته شد. رو به روی این هشتی، ایوان زیبایی است که دری به آرامگاه دارد. از سعدی، آثار بسیاری در نظم و نثر برجای مانده‌است: بوستان: کتابی‌است منظوم در اخلاق. گلستان: به نثر مسجع دیوان اشعار: شامل غزلیات و قصاید و رباعیات و مثنویات و مفردات و ترجیع‌بند و غیره (به فارسی) و چندین قصیده و غزل عربی. صاحبیه: مجموعه چند قطعه فارسی و عربی‌است که سعدی در ستایش شمس‌الدین صاحب دیوان جوینی، وزیر اتابکان سروده‌است. قصاید سعدی: قصاید عربی سعدی حدود هفتصد بیت است که بیشتر محتوای آن غنا، مدح، اندرز و مرثیه‌است. قصاید فارسی در ستایش پروردگار و مدح و اندرز و نصیحت بزرگان و پادشاهان آمده‌است. مراثی سعدی:قصاید بلند سعدی است که بیشتر آن در رثای آخرین خلیفه عباسی المستعصم بالله سروده شده‌است و در آن هلاکوخان مغول را به خاطر قتل خلیفه عباسی نکوهش کرده‌است.سعدی چند چکامه نیز در رثای برخی اتابکان فارس و وزرای ایشان سروده‌است. مفردات سعدی:مفردات سعدی شامل مفردات و مفردات در رابطه با پند و اخلاق است. رسائل نثر: کتاب نصیحةالملوک رساله در عقل و عشق الجواب در تربیت یکی از ملوک گوید مجالس پنجگانه هزلیات سعدی از میان چاپ‌های انتقادی آثار سعدی دو تصحیح محمدعلی فروغی و غلامحسین یوسفی از بقیه معروف‌ترند. بوستان کتابی ‌است منظوم در اخلاق در بحر متقارب (فعولن فعولن فعولن فعل) و چنانکه سعدی خود اشاره کرده‌است نظم آن را در ۶۵۵ ه‍.ق. به پایان برده‌است. کتاب در ده باب تألیف و تقدیم به بوبکر بن سعد زنگی شده‌است. معلوم نیست خود شیخ آن را چه می‌نامیده‌است. در بعضی آثار قدیمی به آن نام سعدی‌نامه داده‌اند. بعدها، به قرینهٔ نام کتاب دیگر سعدی (گلستان) نام بوستان را بر این کتاب نهادند. باب‌های آن از قرار زیر است: عقل و تدبیر و رای احسان عشق و مستی و شور تواضع رضا قناعت عالم تربیت شکر بر عافیت توبه و راه صواب مناجات و ختم کتاب آنچه عیان است اینکه بوستان بر سبک مثنوی حماسی سروده شده و احتمالا سعدی آن‏را به تقلید از فردوسی و بر وزن شاهنامه سروده‌است، حال آنکه طبع لطیف او فرصت حماسه سرایی بر وی نگسترده‌است آن‏سان که در شعر حماسی خود می‏سراید: مرا در سپاهان یکی یار بود / که جنگاور و شوخ و عیار بود گلستان کتابی است که سعدی یک سال پس از اتمام بوستان، کتاب نخستش، آن را به نثر آهنگین فارسی در هفت باب «سیرت پادشاهان»، «اخلاق درویشان»، «فضیلت قناعت»، «فوائد خاموشی»، «عشق و جوانی»، «ضعف و پیری»، «تأثیر تربیت»، و «آداب صحبت» نوشته‌است. غزلیات سعدی در چهار کتاب طیبات، بدایع، خواتیم و غزلیات قدیم گردآوری شده‌است. محمدعلی فروغی دربارهٔ سعدی می‌نویسد «اهل ذوق اِعجاب می‌کنند که سعدی هفتصد سال پیش به زبان امروزی ما سخن گفته‌است ولی حق این است که [...] ما پس از هفتصد سال به زبانی که از سعدی آموخته‌ایم سخن می‌گوییم». ضیاء موحد دربارهٔ وی می‌نویسد «زبان فارسی پس از فردوسی به هیچ شاعری به‌اندازهٔ سعدی مدیون نیست». زبان سعدی به «سهل ممتنع» معروف شده‌است، از آنجا که به نظر می‌رسد نوشته‌هایش از طرفی بسیار آسان‌اند و از طرفی دیگر گفتن یا ساختن شعرهای مشابه آنها ناممکن. نمونه ای از شعر علیه الرحمه نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی که به دوستان یک‌دل، سر دست برفشانی نفسی بیا و بنشین، سخنی بگو و بشنو که به تشنگی بمردم، بر آب زندگانی دل عارفان ببردند و قرار پارسایان همه شاهدان به صورت، تو به صورت و معانی نه خلاف عهد کردم، که حدیث جز تو گفتم همه بر سر زبانند و تو در میان جانی مده‌ای رفیق پندم، که نظر بر او فکندم تو میان ما ندانی، که چه می‌رود نهانی دل دردمند سعدی، ز محبت تو خون شد نه به وصل می‌رسانی، نه به قتل می‌رهانی به‌جهان خرم از آنم، که جهان خرم از اوست عاشقم برهمه عالم، که همه عالم از اوست به غنیمت شمر ای دوست، دم عیسی صبح تا دل مرده مگر زنده کنی، کاین دم از اوست نه فلک راست مسلم، نه ملک را حاصل آنچه در سر سویدای بنی‌آدم از اوست به حلاوت بخورم زهر، که شاهد ساقیست به ارادت ببرم زخم، که درمان هم از اوست زخم خونینم اگر به نشود، به باشد خنک آن زخم، که هر لحظه مرا مرهم از اوست غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد؟ ساقیا، باده بده شادی آن، کاین غم از اوست پادشاهی و گدایی، بر ما یکسان است چو بر این در، همه را پشت عبادت خم از اوست سعدیا، گر بکند سیل فنا خانهٔ عمر دل قوی دار، که بنیاد بقا محکم از اوست نمونه نثر از گلستان سعدی: منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکراندرش مزید نعمت٬هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیات است و چون برون می‌آید مفرح ذات پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر نعمت شکری واجب شعر «بنی‌آدم» سعدی بسیار مشهور است چنانچه بر سردر تالار ملل مقر سازمان ملل متحد در نیویورک و نیز یونسکو نقش بسته ‌است . « بنی آدم اعضاء یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار » اشعار سعدی هم‌چنین در فرشی که از سوی دولت ایران در سال ۲۰۰۵ به فراخور سال رسمی سازمان ملل برای گفت‌وگو میان تمدن‌ها به سازمان ملل اهدا شد بافته شده‌است. این فرش برخلاف عادت سازمان ملل که هدایا را به نمایش نمی‌گذارد در محل مناسبی در سازمان ملل آویزان شد که کارشناسان می‌گویند این اقدام «به علت غیرممکن بودن مقاومت در برابر شعر سعدی» بوده‌است.

زیباترین استادیوم های فوتبال جهان

Al Khalifa Sports Complex استادیوم چند منظوره الخلیفه در دوحه قطر:این استادیوم  درسال ۲۰۰۶ به بهره برداری رسیدبا این استادیوم کشور کوچک قطر دارای بزرگترین استادیوم چند منظوره دنیا شد. این استادیوم که با هزینه ای بالغ بر ۲.۸ میلیارد دلار ساخته شد جهت انجام بازیهای آسیائی دوحه در سال ۲۰۰۶ مورد استفاده قرار گرفت  .برگزاری هم زمان ۳۵ رشته ورزشی و پذیرائی از ۲۰۰۰۰ورزشکار ووسعت ۲۹۰۰۰۰ متر مربعی مکان مسقف آن قابل تامل است . 

 

New Wembley Stadiumاستادیوم جدید ویمبلی در لندن : ساخته شده در سال ۲۰۰۶ وبا ظرفیت ۹۰۰۰۰صندلی .این استادیوم بزرگترین استادیوم فوتبال دنیاست که دارای سقف منحصر بفرد است . 

 

Cardinals Stadium - Glendale, Arizonaاستادیوم کاردینال آریزونا واقع در شمال آمریکا پس از بازگشائی در بهار سال ۲۰۰۸ یکی از پیشرفته ترین استادیومها ی منطقه خواهد بود .این استادیوم با تکنولوژی بکاررفته درآن قادراست که طی مدت ۴۵ دقیقه  ۱۲ میلیون پوند زمین چمن خودرا جابجا نماید . طراحان دلیل این جابجائی را هزینه ۵۰ میلیون دلاری نگهداری زمین چمن در ورزشگاههای سرپوشیده اعلام می نمایند. سقف پارچه ای این استادیوم نیز متحرک بوده ودر زمانهای لازم بسته وباز می شود.